Według mediów ochronę prawną tego stroju zakonnego zapewnił specjalizujący się w tej dziedzinie adwokat Biswajit Sarkar, działający z upoważnienia sióstr.
Sari tylko dla misjonarek miłości
Ochrona prawna jako „znaku chronionego” ma przeszkodzić wykorzystywaniu znanego na całym świecie charakterystycznego sari misjonarek miłości – poinformował 11 lipca portal „India Today”, powołując się na słowa prawnika, który był obrońcą założycielki zgromadzenia. „Prawo wyłączności używania białego sari, ozdobionego błękitnymi paskami, należy wyłącznie do misjonarek miłości” – oświadczył Sarkar. Podkreślił też, że jest to pierwszy tego typu przypadek, gdy ochronę prawną otrzymał strój jako „własność duchowa”.
Media hinduskie poinformowały w tych dniach, że urząd patentowy w Indiach zaakceptował wniosek adwokata Sarkara 4 września 2016 roku, w dniu kanonizacji Matki Teresy. Nie ogłoszono tej decyzji, gdyż – jak podkreśla adwokat – misjonarki miłości nie przywiązują wagi do obecności w życiu publicznym. Uważa on jednak, że wobec pozbawionego skrupułów i niezgodnego z prawem wykorzystywania wzoru ich stroju konieczne stało się objęcie go ochroną prawną.
Czytaj także:
Matka Teresa – Święta od ciemności
„Matka ubogich”
Matka Teresa z Kalkuty, czyli Agnes Gonxha Bojaxhiu (1910-97), przeszła do historii jako „matka ubogich”. Dzięki swemu zaangażowaniu na rzecz biednych, bezdomnych, chorych i umierających ta założycielka zgromadzenia zakonnego i laureatka Pokojowej Nagrody Nobla w 1979 stała się niezapomnianą postacią. 4 września 2016 kanonizował ją w Watykanie papież Franciszek. W drodze ze swego miejsca urodzenia – Skopje w dzisiejszej Macedonii – do chwały ołtarzy przeżyła ona wiele etapów życia, które prowadziły ją przez niemal wszystkie kraje świata.
W 1959 roku Matka Teresa otworzyła w Kalkucie dom starców i centrum dla trędowatych, w dwa lata później założyła dla nich osadę Shantinagar (Miejsce Pokoju). Nieco później podobne placówki zaczęły powstawać kolejne w wielu dużych miastach Indii, a także w innych krajach.
Pierwszy dom za granicą rozpoczął działalność w 1965 roku w Wenezueli, a w 1968 w Europie – w Rzymie, gdzie wkrótce potem powstał zakonne centrum nowicjatu. Matka Teresa do swej śmierci powołała do życia łącznie 594 domy w 120 krajach. Większość z nich otwierała osobiście, przy czym zawsze zapraszał ją na taką uroczystość biskup miejsca. Założony przez nią w 1985 roku dom dla chorych na AIDS w Nowym Jorku był pierwszą tego typu placówką na świecie.
Matka Teresa założyła też kilka zgromadzeń w ramach jednej rodziny zakonnej.
Czytaj także:
Matka Teresa była niedoskonała? Owszem! Odpowiedź na pięć zarzutów wobec świętej
Źródło: KAI