Archeolodzy od dawna próbowali ustalić, według jakich receptur starożytni Rzymianie przygotowywali beton, który przeszedł próbę czasu znacznie lepiej niż ten, jakiego używamy dziś. Być może Marii Jackson z Uniwersytetu w Utah, jak relacjonuje „Time”, udało się odkryć tę tajemnicę. Badaczka jest przekonana, że receptura, którą odkryła, może być przydatna także współcześnie.
Rzymskie budowle – najlepszy dowód skutecznej receptury na beton
Zgodnie z ustaleniami Jackson, jak cytuje „American Mineralogist”, trwałość betonu z czasów Rzymskiego Cesarstwa wynika z rzadkiej chemicznej reakcji, która zachodzi w połączeniu składników mineralnych (jak wapno czy popiół wulkaniczny) z wodą morską. Wskutek zachodzącej między nimi reakcji beton jest odporny m.in. na powstawanie pęknięć.
Ważna jest reakcja z wodą morską, ale także mieszanina minerałów ze skał wulkanicznych, która utwardza wszystkie składniki. Co ciekawe, im beton jest dłużej zanurzony w wodzie morskiej, tym staje się trwalszy. Jackson wyjaśnia, jak starożytna receptura różni się od stosowanej współcześnie:
W odróżnieniu od współcześnie używanych mieszanin (których bazą jest cement), Rzymianom udało się stworzyć beton, który w kontakcie z wodą morską nabiera trwałości. To rzadkie zjawisko.
Już starożytny rzymski historyk i pisarz Pliniusz Starszy w 79 roku zauważył, że beton w momencie kontaktu z morskimi falami staje się jednolitą, kamienną masą, odporną na działanie wody i z każdym dniem mocniejszą.
Rzymski Panteon, liczący już ponad 2000 lat, jest najlepszym świadectwem siły betonu sporządzanego według receptury starożytnych Rzymian. Niegdyś rzymska świątynia była użytkowana przez cały ten czas, a od VII wieku została zamieniona na kościół Świętej Marii od Męczenników.
Beton według receptury starożytnych Rzymian – bardziej eko!
Jackson dodaje ponadto, że stosowana przez starożytnych Rzymian receptura jest o wiele bardziej przyjazna środowisku niż obecnie stosowana metoda – jak wiadomo, przy produkcji betonu wytwarza się dwutlenek węgla. Badaczka ma nadzieje, że starożytne metody mogą nas wiele nauczyć, ma jednak świadomość, że Rzymianie mieli kiedyś zdecydowanie większy dostęp do wulkanicznego popiołu (głównego składnika ich betonu).
Jackson przyznała, że obecnie trwają eksperymentalne prace z kilkoma substancjami, które można zastosować jako substytut popiołu wulkanicznego (a które w połączeniu z wapnem i wodą morską mogłyby stworzyć mieszaninę zbliżoną do tej, jakiej używali starożytni Rzymianie). Zaproponowała też, by przy budowie laguny pływowej w Wielkiej Brytanii wykorzystywano beton według tej receptury. Jej zdaniem byłoby to rozwiązanie zdecydowanie lepsze dla tego typu budowli, bo beton nie ulegałby z czasem destrukcji, a wręcz przeciwnie – stawałby się jeszcze bardziej odporny. Dodała jednak, że potrzeba około 120 lat, aby sprawdzić, czy tak przygotowany beton, podobnie jak ten starożytny, wytrzyma próbę czasu.
Mimo to badaczka wierzy, że beton przygotowany według receptury starożytnych Rzymian przetrwa co najmniej dwa razy dłużej niż ten, który stosuje się obecnie.
Czytaj także:
Cenne odkrycie pod Ścianą Płaczu potwierdza zapisy biblijne
Czytaj także:
W Turcji odkryto bizantyjski kościół sprzed 1,5 tys. lat!
Czytaj także:
Archeolodzy odkryli wcześniej niewidoczny napis na przedmiocie sprzed 2600 lat