Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
[Psalm 80]
Zakochanie
Pamiętam te nasze pierwsze spotkania. Moje ciche marzenia Tobie szeptane jakby na ucho. A moje postanowienia pamiętasz? Tak bardzo chciałam przeżywać codzienność zawsze z Tobą i obok Ciebie, a dziś często gubię się już po wstaniu z łóżka.
Czytaj także:
Nie hejtuję w internecie. Robię coś znacznie gorszego!
Domowa codzienność
Nie mam siły, gdy słucham kolejnych kłótni dzieci. Ścieram rozlany sok już piąty raz od śniadania i przypalam kolejny obiad.
Potrzebuję w tej domowej służbie Twojego umocnienia. Łagodnego przejścia po naszych pokojach i ułożenia nie rzeczy, ale serc. Może właśnie teraz przechodzisz, a ja Cię nie dostrzegam? Może stoisz obok, a ja Cię już nie rozpoznaję?
Uwielbienie wśród prania
Napisałam na proszku do prania przypomnienie, by zawsze wstawiając kolejne pranie, Ciebie wychwalać. Spowszedniało mi to: i zewnętrznie, i w sercu. Zmęczyło się moje ciało, ale przede wszystkim zmęczyło się moje serce.
Nieraz jednak pokazałeś mi, że to Ty dajesz wzrost, Ty wlewasz życie w serce, Ty dajesz odpoczynek i sam jesteś odpoczynkiem.
Dziś nie chcę szeptać Ci na ucho, nie chcę nieśmiało prosić, dziś chcę z całych sił przed Tobą krzyczeć: wlej we mnie nowe życie, a będę Cię chwalić. Potrzebuję Ciebie do życia, bo bez Ciebie żyjąc, już nie żyję.
Czytaj także:
Panie, nie jestem taką żoną i mamą, jak myślałam, że będę. Trudno to przełknąć
Czytaj także:
To, co dzieje się w naszym, w moim Kościele, przejmuje mnie bardzo