Nigdy nie jest łatwo dyskutować na kontrowersyjne tematy z przyjaciółmi, rodziną, a nawet nieznajomymi. Jeszcze trudniej jest to robić w sieci. Niedawny wyciek projektu Sądu Najwyższego, który może unieważnić ustawę Roe v. Wade, spowodował, że w ciągu ostatniego tygodnia amerykańskie skrzynki pocztowe stanęły w ogniu. Trudno jest wiedzieć, jak – lub czy w ogóle – reagować na niezliczone silne opinie i gniew, które widzimy w sieci.
Aleteia skontaktowała się z Mary Lenaburg, popularną katolicką mówczynią, pisarką i influencerką. Lenaburg wierzy, że miłość jest jedynym sposobem wyrażania poglądów pro-life i dzieli się z nami swoją radą, jak reagować na komentarze w sieci na temat aborcji.
Aleteia: Czy powinniśmy ignorować komentarze i posty w mediach społecznościowych, które są pro-choice lub które krytykują stanowisko pro-life w sprawie aborcji? Zaangażować się w nie? Rzucić im wyzwanie? Wielu z nas nie chce tracić przyjaciół ani tworzyć napięcia w ich relacjach, ale źle się czujemy, gdy nic nie mówimy.
Mary Lenaburg: Nigdy nie byłam osobą, która wycofuje się z trudnej rozmowy. Nie znaczy to, że nie zawsze dobrze sobie z nimi radzę. Uważam, że milczenie, zwłaszcza w kwestiach takich jak godność życia, jest zabójcze – nie tylko moralnie, dla nas. Skąd ludzie mają wiedzieć, w co wierzymy jako chrześcijanie katoliccy, jeśli nie powiemy im prawdy z miłością i miłosierdziem?
Jeśli rozmowa przybiera negatywny obrót lub rozmówcy stają się nieprzyjemni, pozostaję cierpliwa i pozytywnie nastawiona. Kiedy zaczynasz się emocjonować, tracisz argument. Przekonałam się, że unikanie tematu powoduje większe napięcie niż szczerość. Jeśli ktoś zdecyduje się zrezygnować z przyjaźni, to z przykrością muszę stwierdzić, że nigdy nie był waszym prawdziwym przyjacielem. W moim życiu jest wiele osób, które różnią się ode mnie zarówno pod względem politycznym, jak i religijnym, a mimo to pozostaliśmy przyjaciółmi. Moja praktyka polega na tym, by zawsze mieć otwarte drzwi i miejsce przy stole.
Jak rozmawiać ze zwolennikami aborcji?
W jaki sposób możemy dawać świadectwo życia, nie izolując innych?
Uważam, że musimy wyjść im naprzeciw tam, gdzie są. Każdy z nas był katechizowany w inny sposób, a nasze doświadczenia mają bezpośredni wpływ na naszą reakcję w danej sytuacji. Słuchajcie, wsłuchujcie się w ich serca i mówcie prawdę z miłością i miłosierdziem. Nawet jeśli was odrzucą, musimy ich kochać. To jest jedyna odpowiedź.
Jak zareagowałbyś na komentarz lub post w rodzaju: “Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Matki dla wszystkich matek, które zdecydowały się zostać matkami”?
Kiedy słyszę takie wypowiedzi, słyszę tylko ból. Coś się stało po drodze w ich formacji w sprawach dotyczących godności każdego życia. Każdy człowiek – z wyjątkiem tych, którzy zostali zgwałceni – ma wybór do podjęcia. Wybierają, czy chcą uprawiać seks, czy nie. Wtedy właśnie dokonuje się wyboru. Gdy dziecko zostanie poczęte, jest to kolejna osoba, którą należy wziąć pod uwagę.
W przypadku gwałtu lub kazirodztwa jest to straszne i serce mi krwawi z powodu tych kobiet. Ale nawet w najstraszniejszych okolicznościach Bóg pozwolił, aby powstało życie. One mają misję tak samo jak wy. Nie wybrały tego, w jaki sposób powstały, ale to nie znaczy, że należy je mordować tylko z powodu ich początków.
Każde życie ma znaczenie. Każde jedno. Nieważne, czy jest sprawne czy niepełnosprawne, jak zostało poczęte, czy w jakiej rodzinie się urodziło. Każdy jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga i zasługuje na to, by żyć.
Czy zawsze byłeś za pro-life?
Zawsze. W szkole średniej miałam problem, gdy koleżanka zaszła w ciążę, a jej rodzice wyrzucili ją z domu. Moi rodzice zaoferowali pomoc i pomogli jej znaleźć bezpieczne schronienie. Pamiętam, jak zachęcająca i delikatna była moja mama, gdy z nią rozmawiała. Chciała tylko, aby ona i dziecko byli bezpieczni i otoczeni dobrą opieką. Bez napiętnowania. Żadnej oceny, tylko miłość. W ten sam sposób nauczyłam się dbać o ludzi. Dała mi przykład.
Co uważasz za najbardziej przekonującą lub zachęcającą część przesłania pro-life?
Myślę, że najbardziej zachęcającą częścią przesłania pro-life jest to, że bardzo pragniemy opiekować się zarówno matką, jak i dzieckiem. Nie pomagamy tylko wtedy, gdy matka jest przy dziecku, ale mamy wiele możliwości, aby towarzyszyć jej po narodzinach.
Inną częścią ruchu pro-life, która przemawia do mojego serca, jest to, że towarzyszymy rodzicom, którzy usłyszeli, że ich dziecko jest nieuleczalnie chore. Gromadzimy się wokół rodziny, aby świętować każdy kamień milowy życia w czasie ciąży, a następnie idziemy z rodziną po narodzinach przez dolinę żałoby.
Każde życie jest cenne i powinno być celebrowane, niezależnie od okoliczności narodzin. Musimy lepiej uczyć młodych ludzi, jak widzi ich Bóg, aby wzmocnić ich godność i wartość. Musimy też lepiej towarzyszyć tym, którzy znaleźli się w tak rozpaczliwej sytuacji, że rozważają aborcję.
Podsumowując, musimy przestać osądzać i zacząć kochać.
