“Chciałam pokazać ślepotę ludzi: mnie i ciebie, nas wszystkich. Jak bardzo telefony nas zmieniły: kolorowe ekraniki, przez które nie potrafimy rozmawiać; nasz kontakt jest blady, nijaki, płytki, jesteśmy odłączeni od otaczającego nas świata” – mówi Agnieszka Wojtyra, fotografka.
W jej cyklu czarno-białych fotografii – wykonanych w ramach pracy dyplomowej w Lubuskiej Szkole Fotografii – widzimy np. rodziców z opaską na oczach, korzystających ze smartfonów. U ich nóg bawi się dwójka małych dzieci. W innym ujęciu matka z opaską na oczach wpatrzona w telefon siedzi obok małej dziewczynki, która zajmuje się sobą. Cykl fotografii Agnieszki Wojtyry nosi nazwę „Ślepota smartfonowa”.
Blisko ciałem, daleko duchem
Artystka zwraca uwagę na problem oddalania się od siebie i samotności, braku umiejętności budowania bliskości i głębokich relacji. Łatwiej przecież pogrążyć się w treściach internetowych, nie trzeba wtedy rozmawiać. “Odsuwamy się od siebie. Jesteśmy blisko ciałem, ale daleko duchem” – komentuje autorka zdjęć dla portalu kampaniespołeczne.pl.
Osoby fotografowane mają na oczach opaski zrobione z bandaży, a w miejscu oczu namalowano krzyżyki. “Nie ma drugiej takiej samej opaski, każdy uczestnik miał swoją własną, czyli inną” – mówi Agnieszka Wojtyra. Podkreśla, że ci, którzy pozowali do zdjęć bardzo przychylnie podeszli do tego pomysłu. “Osoby biorące udział w tym przedsięwzięciu były bardzo chętne do współpracy. Niektórzy mówili, że pomysł chwycił ich za serce” – dodaje artystka.
Skradziona bliskość
Fotografka ma już pomysł na kolejny krok tej kampanii. Będą to zdjęcia, które pokażą skutki samotności spowodowanej przez brak bliskości odebranej przez smartfony.
“To będą m.in. zdjęcia osoby leżącej na pasach po potrąceniu, oczywiście z telefonem w dłoni i opaską na oczach, dzieci «bijące się» o telefon, zdjęcie pary, która się rozstaje. Zawsze elementem łączącym będzie opaska” – mówi Wojtyra.
Dodaje, że pomysły na takie fotografie wypływają z jej własnych doświadczeń. “Mam jeszcze pomysł na «ślepotę alkoholową». Sama jestem DDA (Dorosłym Dzieckiem Alkoholików) i problemy takie jak różnego rodzaju zaniedbania nie są mi obce. Zawsze tego typu sprawy mnie przejmowały”.
