Ewangelia: Łk 8,16-18
Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą.
Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma.
Dobro powinno jaśnieć i promieniować
Jest pewna ważna życiowa lekcja, o której często zapominamy i w dzisiejszej Ewangelii Jezus nam ją przypomina: kiedy masz jakieś dobro, to dobro powinno jaśnieć i promieniować także na innych.
Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą.
Kłopot w tym, że my robimy coś odwrotnego. Chowamy je. Dzieje się tak zasadniczo z dwóch powodów: albo dlatego, że przez zaniżoną samoocenę pogardzamy sobą do tego stopnia, że nie umiemy spojrzeć na siebie realistycznie i dostrzec nie tylko wady, ale i dobro, albo dlatego, że obawiamy się zazdrości innych.
Obie opcje nie są banalne. Pierwsza przypomina nam, że nie da się docenić życia, póki nie zrobi się porządku ze sobą i że można mieć najwspanialsze talenty świata, ale na nic się one zdadzą, jeśli nie polubimy siebie.
Po drugie: zazdrość niewątpliwie istnieje i polega przede wszystkim na nieumiejętności cieszenia się radością innych. Ale czy z tego powodu mamy pozwolić, by o naszym życiu decydowała czyjaś zazdrość?
Masz obowiązek jaśnieć. To inni muszą nawrócić się ze swojej niezdolności do zmierzenia się ze światłem. Dzisiejsze przykazanie jest proste: mamy jaśnieć. Ciągle. To najlepsze, co możemy zrobić dla samych siebie i dla innych.
