Widzieli się prawdopodobnie tylko raz, jednak ich przyjaźń trwała całe lata. 16 października 1953 roku ks. Dolindo odwiedził o. Pio w San Giovanni Rotondo, a kilkanaście lat później, po śmierci stygmatyka, spisał swoje wspomnienia z tego szczególnego spotkania.

Cóż to była za przyjaźń? Wśród rozmaitych świadectw serdecznych relacji ojca Pio i księdza Dolindo znajduje się między innymi skromna widokówka z San Giovanni Rotondo, która rzuca pewne światło na charakter ich znajomości. Do Neapolu doszła w połowie października 1956 roku. Na jej odwrocie widniały słowa: „Nieustannie pamiętam przed Panem, ojciec Pio”. Nieco niżej można było przeczytać zdanie nakreślone innym charakterem pisma: „Łączę się w świętej pamięci, brat Daniele”. Choć oba zdania są krótkie i gramatycznie proste, nie da się tego samego powiedzieć o ich treści. Nie chodzi w nich przecież o zwykłe zapewnienie, że się o kimś nie zapomniało (…). „Święta pamięć” to nieustanna pamięć w modlitwie.

Grazia Ruotolo nie bez powodu nazywa tę kartkę pocztową „widokówką trzech świętych”. Ojciec Pio został przecież kanonizowany w 2002 roku, a procesy beatyfikacyjne księdza Dolindo i brata Daniele są w toku. Ich przyjaźń ma szczególny kontekst, który warto podkreślić. Każdy z nas ma bowiem wielu przyjaciół i ma ich z wielu względów, ale tylko święci mają przyjaciół w Bogu i ze względu na Boga…

Wojciech Kudyba

Wojciech Kudyba

„Przyprószyło Cię, ale duch wciąż młody!”. O przyjaźni ks. Dolindo i o. Pio