Uczęszczam na Najświętszą Ofiarę w starym rycie od kilkunastu lat, dzieci zabieram na nią od niemal siedmiu – bo tyle jestem mamą. Gdyby nie internet, może nigdy bym się nie dowiedziała, że gdzieś mogą istnieć restrykcje w tym zakresie! Na szczęście jest to niechlubny wyjątek, a nie reguła. Nie powinien być zatem brany pod uwagę w rozważaniach o zasadności obecności dzieci na Mszy trydenckiej.

Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie

Zacznijmy od początku. Msza w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego jest wymagająca także dla dorosłych, zwłaszcza tych nienawykłych. Współczesne czasy, pełne intensywności doznań i mnogości rozproszeń, nie sprzyjają zatrzymaniu i kontemplacji. A tym właśnie jest „stara” Msza. Wytrąca nas z wewnętrznego przymusu aktywności i sprawia, że mamy po prostu trwać przed Panem. To jest najpiękniejsze w tej liturgii – można po prostu być. Można przeklęczeć całą Mszę, można przeglądać mszalik lub nie, można przesuwać paciorki różańca.

A można też być młodym rodzicem i wtedy zabieranie ze sobą dzieci jest cenną oczywistością dla całej rodziny. W kościele, w którym odprawiane są Msze naszego duszpasterstwa, siadamy na ogół w pobliżu fresku „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”. Nawet w trudniejszych momentach upewnia mnie on, że jesteśmy na właściwym miejscu. Skarb, jakim jest „stara” Msza, nigdy nie powinien być chowany przed najmłodszymi.

Msza trydencka

Dajmy ciszy szansę. Dzieci na Mszy trydenckiej